نیمایی شدن ارز دارو یکی از مهم‌‌ترین اخبار دارویی‌‌ها طی ماه‌‌های اخیر در بازار سرمایه است. شرکت‌های دارویی که چند وقتی است رشد خوبی را تجربه می‌کنند اکنون با شایعه نیمایی شدن ارز دارو مواجه هستند. این موضوع می‌تواند همچون چاقویی دولبه برای صنعت دارو عمل کند که در ادامه جوانب مختلف آن را بررسی خواهیم کرد.

نیمایی شدن ارز دارو از چه جهت ضرورت دارد؟

بسیاری از کارشناسان بر این عقیده‌اند که حفظ صنعت دارو در سال 98 به آزاد شدن قیمت دارو، نزدیک شدن بهای دارو به بهای واقعی آن و نیمایی شدن ارز دارو وابسته است. صنعت دارو به عنوان یکی از پررونق‌ترین و سودآورترین صنایع دنیا نیازمند نگاه دقیق‌تر به خصوص در حوزه قیمت‌‌گذاری است چرا که دریافت ارز دولتی در سالیان اخیر موجب افزایش قاچاق دارو و از بین رفتن منابع کشور شده است.

بنابراین آزاد شدن قیمت دارو یا نیمایی شدن ارز دارو مساله‌ای حیاتی برای حفظ و رشد این صنعت پردرآمد به حساب می‌آید.

مزیت تخصیص ارز آزاد به دارو

بدون شک یکی از مزیت‌های تخصیص ارز آزاد به دارو جلوگیری از قاچاق دارو به کشورهای همسایه است چرا که در آن صورت بهای تمام شده آن گرانتر از کشورهای همسایه خواهد شد.

مساله بعدی قیمت‌گذاری واقعی برای تولیدکنندگان محصولات و مواد دارویی است که بعضاً با توجه به پایین بودن نرخ‌ها با مشکلات زیادی درخصوص کمبود نقدینگی مواجه هستند. علاوه براین بدون شک نیمایی شدن نرخ ارز دارو به افزایش کیفیت تولید داروهای داخلی نیز منجر می‌‌شود تا در ادامه با حمایت از تولیدات داخلی موجب رونق بیشتر فروش و سودآوری شرکت‌‌‌های دارویی گردد.

فارغ از مزیت‌‌های نیمایی شدن نرخ ارز دارو، اجرای این مساله موجب بالا رفتن بهای تمام شده برای مصرف کننده خواهد شد. موضوعی که دولت به دنبال آن نیست و قصد جبران هزینه‌‌های اضافی به وسیله سازمان‌های بیمه‌گر و سایر راهکارهای موجود دارد.

پس از نیمایی شدن ارز دارو چه اتفاقی می افتد؟

1- نیمایی شدن ارز دارو موجب افزایش قیمت مواد اولیه برای تولیدات شرکت‌‌ها می‌شود. این مساله در کوتاه مدت می‌تواند کاهش سودآوری شرکت‌های دارویی را به همراه داشته باشد. براساس محاسبات صورت گرفته چنانچه ارز دولتی دارو حذف شود، بهای مواد اولیه چیزی در حدود 2.5 برابر افزایش می‌‌‌یابد.

در میان‌مدت و با صدور مجوزهای افزایش قیمت دارو از سوی سازمان‌های مربوطه، درآمد شرکت‌های دارویی به تناسب افزایش خواهد یافت که با فرض ثابت ماندن نرخ ارز، این میزان می‌تواند تا 3 برابر افزایش یابد. بنابراین انتظار می‌رود حاشیه سود شرکت‌ها در میان مدت دستخوش تغییرات زیادی نشود.

2- مساله بعدی کاهش تقاضا در برخی داروهای نه چندان ضروری است که این کاهش تقاضا درنهایت موجب کاهش درآمد شرکت‌های دارویی خواهد شد. البته به نظر می‌‌‌رسد با ورود دولت به این بخش و پرداخت مابه‌التفاوت قیمتی توسط بیمه‌ها این مساله به حالت اول برگردد.

3- ارز دولتی ایران به این جهت که عمدتاً از منابع مشخصی مانند مسکو و پکن تهیه می‌شود، توسط دولت آمریکا قابل رهگیری است. این مساله موجب می‌شود تا شرکت‌های دارویی خارجی از تبادل با واردکنندگان دارو خودداری کنند. پس از نیمایی شدن نرخ ارز دارو تا حدود زیادی این موضوع برطرف شده و درنهایت موجب می‌شود تا داروهای باکیفیت بالاتری وارد کشور شود.

آینده صنعت دارو

در انتها باید توجه داشت که رشد صنعت دارو و سهام شرکت‌های دارویی در سال‌های آینده، به جهت داخلی‌سازی داروهای وارداتی است که به تولید انبوه شرکت‌های داخلی می‌رسند. آمارهای منتشر شده از سوی تجارت نیوز نشان می دهد تنها 3 درصد از داروهای مصرفی در کشور وارداتی هستند که حفظ این مساله و گسترش خطوط تولید می‌تواند راهگشای آینده صنعت پرسود شرکت‌های دارویی باشد.

بنابراین در آینده حاشیه سود شرکت‌هایی که مواد اولیه خارجی ندارند و فروش و تولید آنها غالباً به داخل مربوط می‌شود به واسطه دریافت مجوز افزایش نرخ فروش افزایش پیدا خواهد کرد.