در بازار سرمایه دو نوع سرمایه‌گذار داریم:
سرمایه‌گذاران حقیقی در واقع همان افراد معمولی هستند که یک نام و نام خانوادگی، شماره شناسنامه، کد ملی، آدرس، شماره تلفن و ... دارند. من و شما به عنوان افرادی حقیقی شناخته می‌شویم و با ثبت نام در بورس و دریافت یک کد بورسی، به عنوان سرمایه‌گذار حقیقی، هویت پیدا می‌کنیم. در حقیقت هر شخصی با تولد خود، به یک شخصیت حقیقی دست می‌یابد و آن را تا پایان عمر حفظ می‌کند. پس اگر ما افراد حقیقی، سهام شرکتی را خریداری کنیم به ما سرمایه‌گذار حقیقی می‌گویند؛ یعنی به صورت انفرادی کد بورسی دریافت کرده و معامله می‌کنیم.
اما سرمایه‌گذار حقوقی در یک شخص مفرد خلاصه نمی‌شود. سرمایه‌گذار حقوقی در واقع یک شرکت و سازمان است که در مسیر قانونی ثبت شرکت، به این شخصیت رسیده است. سرمایه‌گذار حقوقی دارای شماره ثبت، نام تجاری، کد شناسایی، تاریخ ثبت، کد اقتصادی، موضوع کسب و کار یا فعالیت، روزنامه رسمی و … است. با این حساب سرمایه‌گذار حقوقی یک سازمان است که احتمالاً متشکل از هیئت مدیره، مدیر عامل و ... خواهد بود. به همین جهت، خرید سهام از سوی سرمایه‌گذار حقوقی به مراتب متفاوت از شکل خرید و نگهداری سهام از سوی سرمایه‌گذار حقیقی است. سرمایه‌گذاران حقوقی در شروع سال سرمایه‌گذاری خود، استراتژی‌های خویش را تعیین می‌کنند. همچنین نگاه درازمدتی در مسیر دریافت سود یا میزان ریسک‌پذیری، تعریف و تدوین می‌کنند. پس هرگاه صحبت از سرمایه‌گذاران حقوقی یا بازیگران حقوقی شد منظور همان شرکت‌های ثبت شده‌ای هستند که از طریق این شرکت‌ها اقدام به معامله در بازار سهام می‌کنند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری، شرکت‌های سبدگردانی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، کارگزاری‌ها و … از جمله نهادهای فعال مالی در بازار سرمایه به حساب می‌آیند که هر کدام یک شخص حقوقی هم محسوب می‌شوند.
باید بدانید علی‌رغم آن که سرمایه‌گذاران حقیقی وزنه سنگین‌تری به لحاظ تعداد در بازار سرمایه را در دست دارند، اما در واقع سرمایه‌گذاران حقوقی تأثیرگذاری بیشتری روی وضعیت سهام شرکت‌ها می‌گذارند. به این دلیل که خرید و فروش‌های سرمایه‌گذاران حقوقی با معاملات سنگین‌تری همراه بوده و در زمان‌های مهم اتفاق می‌افتد؛ از سوی دیگر سرمایه‌گذاران حقیقی، معمولاً تصمیمات احساسی گرفته و بدون ریزبینی به خرید و فروش دست می‌زنند.
سرمایه‌گذاران حقوقی، معمولاً هرگز با یک نگاه کوتاه‌مدت سرمایه بزرگ خود را وارد بازار بورس نمی‌کنند. آنان مانند شکارچیانی هستند که به موقع دست به خرید سهام درست زده و برای رسیدن به سود قابل توجه روی آن، مدت زمان کافی به انتظار می‌مانند. وجه تمایز سرمایه‌گذاران حقوقی در آن است که حد ضرر و حد سود را برای خود به صورت دقیق تعریف کرده و با به کار گرفتن آن، از سودآوری بازار بورس خارج نمی‌شوند. اما سرمایه‌گذاران حقیقی دید کوتاه‌مدتی دارند و انتظار دارند به سرعت به سود برسند.