بلاک‌ چین‌ها به صورت کلی به دو دسته عمومی و خصوصی تقسیم می‌شوند.

• بلاک چین خصوصی: این بلاک چین‌ها توسط سازمان‌ها برای امور مربوط به داخلی همان سازمان شکل می‌گیرند. به‌طور مثال برای انتقال و یا ذخیره اطلاعات حسابداری یک شرکت، این شرکت از یک سیستم بلاک ‌چین استفاده می‌کند. تعداد افراد یک بلاک‌ چین خصوصی محدود است و فقط افرادی که اجازه داشته باشند می‌توانند عضو این شبکه بلاک‌ چین شوند.
• بلاک ‌چین عمومی: شبکه‌ای است که افراد بدون محدودیت می‌توانند وارد آن شوند و به‌جز استفاده از امکانات آن، می‌توانند به یک ماینر تبدیل شده و به کسب درآمد از آن شبکه بپردازند.

عدم تمرکز در شبکه بلاک ‌چین، به افراد این امکان را می‌دهد که با حفظ حریم شخصی به تمام اطلاعات آن شبکه به صورت کاملا شفاف دسترسی داشته باشند. در این شبکه‌ها به علت عدم تمرکز کسی نمی‌تواند کنترل انتقال اطلاعات را در دست بگیرد و به علت وجود تعداد زیادی کاربر، در برابر حملات 51 درصدی مقاوم‌تر هستند.

در شبکه‌های بلاک‌ چین خصوصی به این علت که اطلاعات توسط یک سازمان در دسترس هستند، اطلاعات را می‌توان کنترل کرد. همچنین از آن‌جایی که تعداد کاربران این شبکه‌ها کمتر است در برابر حملات 51 درصدی آسیب‌پذیرتر هستند. اما نکته مهم این است که ورود افراد به این شبکه کنترل شده‌تر از ورود افراد به شبکه بلاک‌ چین عمومی است و به همین دلیل احتمال ورود اعضای مخرب کمتر می‌شود.