بلاک چین یا زنجیره‌ی بلوکی فناوری است که چند سال اخیر نام آن بر سر زبان‌ها افتاده است، اما در حقیقت این فناوری ابتدا توسط گروهی از دانشمندان علم برنامه نویسی در سال 1991 برای امنیت بیشتر ثبت اطلاعات دیجیتال معرفی شد.
بلاک چین در اصل شامل زنجیره‌ای از بلوک‌های دیجیتال می‌باشد که به ترتیب در کنار یکدیگر چیده شده و برای ثبت اطلاعات مختلف به‌کار می‌روند.
هر بلوک در سیستم بلاک چین از سه بخش تشکیل شده است. این سه بخش شامل:
1- داده‌ها: داده‌های هر بلوک می‌تواند شامل اطلاعات مختلفی باشد. به عنوان مثال در سیستم بلاک چین بیت کوین این داده‌ها شامل اطلاعات تراکنش‌های مالی دارندگان بیت کوین می‌باشد.
2- هش: هش برای بلوک مانند اثر انگشت برای انسان است که منحصر به فرد بوده و برای تشخیص هویت استفاده می‌گردد. هش هر بلوک توسط الگوریتمی که سازندگان آن زنجیره مانند بلاک چین بیت کوین برای این زنجیره تعریف کرده‌اند مشخص می‌گردد.
3- هش بلوک قبلی: همانطور که گفته شد در سیستم بلاک چین بلوک‌ها به ترتیب در کنار یکدیگر قرار می‌گیرد و در هر بلوک هش بلوک قبل از خود نیز قرار می‌گیرد تا مشخص باشد که بلوک قبلی کدام بلوک بوده است.
همانطور که گفته شد در یک بلوک، هش در نقش اثرانگشت است و هش بلوک قبلی نیز وجود دارد. این موضوع باعث می‌شود تا مشخص شود که یک بلوک پس از چه بلوکی آمده است. اگر کسی اطلاعات درون یک بلوک را تغییر دهد، هش آن نیز تغییر خواهد کرد و با این کار دیگر هش آن مطابق بلوک پس از خود نیشت و زنجیره بلوکی اعتبار خود را از دست خواهد داد.
تنها موردی که می‌تواند امنیت یک شبکه بلاکچین را به خطر بیاندازد حمله 51 درصدی است که در ویدئوی حمله 51 درصدی می‌توانید با این اصطلاح آشنا شوید.
نظرات